Door Lut Slembrouck, coach & trainer bij 361°
In C-tijden – iedereen weet inmiddels dat de C geen afkorting is voor cholesterol – dient zich veel nieuws aan. We hebben veel te leren: onze angsten bespreekbaar maken, ons gedrag aanpassen, nieuwe gewoontes aankweken, en ik kan zo nog wel even door gaan.
Wat zeker is, is dat bij het versoepelen van de maatregelen en de heropstart van bedrijven, ons reptielenbrein non stop overactief zal zijn. Dat is immers op overleven gericht en bepaalt onze fight / flight / freeze reacties. Schrik dus niet als mensen met een boog om je heen lopen, soms raar uit de hoek komen of als je zelf heftige reacties in je lijf ervaart. We zijn nu niet zozeer bang voor beren of tijgers, maar voor een onzichtbare vijand, die elke medemens potentieel met zich meedraagt. Strikt genomen betekent dit dat elke ontmoeting gevaar inhoudt. En dat is een hallucinante, maar vooral ook onhoudbare gedachte.
Ik pleit dus voor één nieuwe C-gewoonte: die van de positieve waardering.
Bedank en erken je partner, kind, collega, buur, kennis, vriend voor het respecteren van de maatregelen: “dank je wel om afstand te houden, om in je armholte te niezen, om de deur voor me open te houden zodat ik de klink niet hoef aan te raken, om de tijd te nemen om even naar mijn verhaal te luisteren, voor het feit dat ik even mag uitrazen. Dank je wel om naar mijn welzijn te vragen, dank je wel om…”
Ik geloof dat deze positieve benadering de beste manier is om het aandachtig blijven voor onze nieuwe manier van “ontmoeten” zo snel mogelijk tot nieuwe gewoonte te laten verworden.
Het gevaar bestaat dat onze natuurlijke neiging om meer aandacht te geven aan het negatieve dan aan het positieve, versterkt zal worden door onze angst. Die angst zal ons op paranoïde wijze uitnodigen om anderen te betrappen op hun lakse en ondoordachte manier van omgaan met de nieuwe omgangsregels. En geef toe, dat is toch wel een bijzonder verzurende gedachte.
Laat ons dus een milde manier vinden om onze medemens feedback te geven op zijn/haar laks gedrag. Misschien was het niet moedwillig (even een moment van verstrooidheid). Misschien ook wel. Maar geef je grens op respectvolle wijze aan. “Mag ik je vragen om wat verder te staan / me niet aan te raken. Dit vind ik onprettig. Ik ga nu weg of verder staan.“ Vermijd de beschuldiging. Geef aan waarom je vraagt wat je vraagt (“Ik heb een zieke partner. Ik ben bang. …“) .
Als we dit met z’n allen doen, geloof ik dat er voldoende beweging en energie vrijkomt voor sociale regulering. Dat lijkt me een haalbare en simpele manier om bij te dragen aan ons aller fysiek en mentaal welzijn. Toch?
Lut Slembrouck is trainer en loopbaancoach bij 361°. Ze begeleidt individuen en teams naar meer autonomie in denken en handelen. Ze gebruikt hierbij vaak de Transactionele Analyse als basis. Als soft skills trainer put ze uit een schatkist modellen en theorieën die ze ad hoc inbrengt.
