Liefde in tijden van spreadsheets

De Westerse samenleving zit in een collectieve burn-out. We zijn radeloos op zoek naar oplossingen en zoeken een remedie tegen de torenhoge burn-outcijfers. Er gaan veel studies uit naar de oplossing die ons allemaal kan redden, maar als we gewoon met ons gevoel denken, kennen we vanzelf het antwoord. Vraag maar eens aan kinderen wanneer zij zich goed voelen. Ze zullen je vertellen over waarden als zorg, eerlijkheid, fair play en teamwerk. Kortom, menselijke waarden die in ieder van ons resoneren.

Power pikken

Jammer genoeg gaan onze menselijke waarden soms verloren op de werkvloer. Alsof lief zijn voor je collega automatisch je eigen succes ondermijnt. De TED Talk van bedrijfsleider en auteur Margaret Heffernan illustreert dit als geen ander.

“Ons hele leven lang leren we dat we moeten strijden voor succes”, meent Margaret.

“Jammer, want dat is bijzonder inspiratieloos, in tegenstelling tot samenwerken met creatieve en schitterende mensen.”

Margaret Heffernan refereert tijdens haar TED Talk naar William Muir en zijn experiment rond de productiviteit van kippen. De evolutionaire bioloog deelde kippen op in twee groepen. De ene groep was normaal en kon de vrije gang gaan, voor zes generaties lang. De andere groep bestond uit de meest productieve kippen en elke generatie koos hij enkel de meest productieve uit, om zo tot een groepje van superkippen te komen.

Wat blijkt? Na zes generaties deden de normale kippen het prima, de eiproductie steeg zelfs. Bij de tweede groep zag William Muir echter dat er maar drie kippen overbleven, zij hadden de rest dood gepikt.

Moraal van het verhaal? De individueel succesvolle kippen konden enkel maar succesvol zijn door de productiviteit van de anderen te onderdrukken.

Stress maakt asociaal

Hoewel wij vandaag allemaal ultraverbonden zijn, lijkt onze onderlinge verbinding zoek. Onze wereld is al zo hard en onze reactie is elkaar het leven nog harder maken. Alsof de concurrentie, waar dan ook, uitschakelen de enige weg is om te schitteren.

Waarom reageren we soms zo asociaal? Waarom zien we onze concurrentie of collega als onze ergste vijand, terwijl hun prestaties ook ons naar een hoger niveau kunnen tillen? Het antwoord is eenvoudig, omdat we met een verkeerd stuk brein voelen, denken en handelen. De stress en angst die onze veranderlijke, onvoorspelbare, complexe en ambigue VUCA-maatschappij door de continue overprikkeling met zich meebrengt, activeert immers je reptielgebied, een instinctief, onbewust en impulsief stuk brein. Met dit oudste breindeel denk je enkel aan jezelf. Je vecht tegen de rest de wereld, zonder dialoog. Enkel je eigen overleving telt. Herkenbaar? Gelukkig is er een oplossing.

Laat jij je stresspeil dalen en onderbreek jij je ononderbroken dosis chronische stressprikkels, bijvoorbeeld door mindfulness of een rustige wandeling in de natuur, dan kun je verbinding maken met een heel ander stuk brein, je prefrontale cortex of blauwe kapitaal. Je blauwe kapitaal zit vooraan in je brein en is wel opgewassen tegen de chaos, snelheid en overdaad aan prikkels van de VUCA-wereld. Door de bril van je blauwe kapitaal beschouw je de wereld minder vijandig en sta je echt in verbinding met anderen, zonder jezelf te verliezen.

Verbondenheid in je brein én met je omgeving

Je blauwe kapitaal werkt vrij van stress of angst. Wie goed verbonden is met de prefrontale cortex, ziet kansen in bedreigingen, staat open voor de mening van anderen en denkt met de nodige nuances. Je begrijpt dat je én kunt samenwerken én als persoon erkend kunt worden door je verantwoordelijke. Dit stuk brein weet dat concurrenten én je het leven moeilijk maken én jou uitdagen om beter te worden. Wel is je blauwe kapitaal een relatief jong hersendeel, en heb je soms een handleiding nodig om het goed te gebruiken.

Naast een goede verbinding met je prefrontale hersengebied, is werken in een veilige omgeving dé methode om je blauwe kapitaal te boosten. Een menselijk bedrijfsklimaat met liefdevol leiderschap is dus net zo cruciaal als stressmanagement en passie voor je werk. Natuurlijk zijn resultaten belangrijk, maar werken met chronische angst, om te falen of om iets te verliezen, is een dooddoener voor elke vorm van creativiteit én productiviteit. Hoog tijd om de werkvloer weer te injecteren met liefde. Geen romantische liefde, maar liefde voor het vak en samen iets creëren. Enkel zo kan er af en toe nog een regenboog opduiken in onze harde urban jungle.