‘Waarom ben je zo prikkelbaar?’, vragen we weleens aan onze partner of collega’s. Het antwoord is meestal dat we overprikkeld zijn, of beter, dat we ons laten overprikkelen, zeker in de altijd verbonden VUCA-wereld van vandaag. Waarom doen we dat en hoe kun jij je beter wapen tegen alle prikkels? Met deze inzichten kom je al een heel eind!
Prikkels in de VUCA-wereld
We leven in een hoogtechnologische wereld, die onze maatschappij ongelofelijk VUCA maakt. Alles is complex, met elkaar verbonden en beïnvloedt elkaar, door het wegvallen van filters is onze wereld heel ambigue en verandering lijkt wel de enige constante. Minstens even belangrijk is dat ons brein door alle technologische tools bijna non-stop geprikkeld wordt, emotioneel en intellectueel.
Ook op momenten dat we vroeger natuurlijk pauzeerden, zoals in de wachtrij van de supermarkt, gaat ons brein gewoon door. In plaats van gewoon te wachten en te zijn, checken we op die 10 minuten onze mails en regelen we heel ons sociale leven. ’s avonds in bed, herhaalt zich dat scenario, vaak tot laat in de nacht. Het lijkt heel onschuldig, maar net dat gebrek aan pauzemomenten zorgt voor een hoofd met té veel prikkels. Gevolg? We reageren kortaf, raken de kluts kwijt en zien meer problemen dan uitdagingen.
Daarom zijn we continue verbonden
Waarom hebben we het dan zo moeilijk om aan de lokroep van al die prikkels te weerstaan? Waarom blijven we zo graag verbonden? En waarom is het zo moeilijk om eens een dag zonder Facebook te leven of om tijdens een diner met je partner je smartphone te negeren, ook als hij of zij naar de wc is en je vijf minuten voor jezelf hebt?
De antwoorden zijn (neuro)logischer dank je denkt.
- Het ligt in onze natuur om graag bij de groep te horen en dus werkelijk alles te volgen. ‘Bij de groep horen’ mag je heel breed zien, van ‘ik moet presteren voor mijn werkgever’ tot ‘ik moet weten welke televisieprogramma’s in zijn’.
- Bij sommige pings van je smartphone maakt je lichaam een beetje dopamine aan. Je bent blij dat je erkend wordt, je bestaat en kan dat signaal moeilijk negeren. Dopamine is echter een drug van korte duur en duidt vooral op een gebrek aan eigenliefde. Als je geen zelfzorg en eigenliefde hebt, dan moet je al die berichten wel posten en likes krijgen voor wat je doet of post. Daar haal jij je dopamine vandaan, je gelukshormoon.
Op naar meer zelfzorg!
- De sleutel om meer te weerstaan aan de lokroep van je smartphone en andere technologische verleiders zit deels in zelfzorg. Verbind eerst met jezelf en dan pas met de hele wereld, zo ben je beter gewapend tegen snelle verleidingen, ook die van de technologie.
- Bekijk de impact van al die prikkels op de lange termijn. Burn-out, het extreme gevolg van een brein dat nooit stilstaat, is een goed voorbeeld, maar ook depressie. Kijk maar naar wat al die perfecte Instagram-plaatjes met je doen. Bedenk je dus goed de impact van wat je in je brein binnenlaat en bescherm jezelf daarvoor. Ook dat is zorgen voor jezelf.
- Maak afspraken met jezelf (en anderen). Nieuwsfeit van de dag: we zijn mensen, geen robots. Als wij nooit leren van even gewoon te zijn, in het hier en nu, en met alle zintuigen te genieten van wat er is, dan maken we onszelf kapot. Maak afspraken met jezelf en probeer ook aan je baas uit te leggen waarom je soms niet op een mail reageert. Zelfzorg is een uitstekend argument!
Wil je ontdekken hoe meer zelfzorg leidt tot een doordacht en authentiek leiderschap?
En hoe dit leiderschap de zelfzorg van je medewerkers in de hand werkt? Ga met ons mee op belevingsreis naar Montalcino, van 26 tot en met 29 september 2017.
